Klasyfikacja długich czopów
Generalnie, biorąc w szczególności pod uwagę najważniejsze
cechy, rozróżniamy podstawowe 2 typy długich czopów:
1.
Bezprzyczepne (śliskie), lub o niskiej (w różnym stopniu) przyczepności
Czopy śliskie charakteryzują się niską przyczepnością w stosunku do
piłki, czego konsekwencją jest możliwość odwrócenia rotacji.
Okładziny te mogą być bardzo skuteczne, szczególnie blisko
stołu, gdzie można blokować nawet silne topspiny oddając krótkie
silne podcięcie.
ITTF zadecydowała o zakazie stosowania większości śliskich czopów od 1 lipca 2008 r.
2.
Przyczepne (o różnym stopniu przyczepności)
Przyczepne długie czopy też mogą wpłynąć na rotację piłki, a dzięki
niewielkiej powierzchni kontaktu czopów z piłką można dokonać
znacznego odwrócenia tej rotacji, co jest zależne od siły i
sposobu uderzenia, jak też od przyczepności. Efekt ten nie jest jednak
tak dobry, jak w przypadku czopów śliskich. Za to znacznie
wyższa jest kontrola nad tym, jaką się oddaje rotację.
W przypadku czopów śliskich, dobrze je znający przeciwnik
potrafi grać z odpowiednią rotacją, kontrolując w ten sposób
rotację powrotną. Oznacza to, że przy braku możliwości zmiany rotacji
jedyną bronią czopiarza pozostaje rozrzucenie piłki i zmiana tempa
zagrań.
Natomiast przyczepne długie czopy potrafią nie tylko odwrócić
rotację, ale też zgasić ją lub nawet wytworzyć pewną ilość własnej
rotacji, a wszystko to poprzez zmianę sposobu zagrania. Można więc
nauczyć się maskowania rotacji odbioru prowokując w ten sposób
błędy przeciwnika. Minusem jest większa wrażliwość na rotację
przeciwnika, z to zyskuje się więcej kontroli nad własną.
Dodatkową zaletą przyczepnych czopów jest możliwość
wygenerowania własnej rotacji, co dzięki większej kontroli
znacznie zwiększa możliwość prowadzenia ataku.
Mechanizmy tych zjawisk omówione są szczegółowo w Rozdziale „Jak długie czopy działają w praktyce”.
Większość długich czopów nie jest ani zupełnie śliska, ani mocno
przyczepna, lecz zajmuje pozycje pośrednie. Niektóre okładziny
mają gładkie, prawie bezprzyczepne wierzchołki czopów, ale ich
ścianki mają pewną (czasem dużą) przyczepność. Oznacza to, że przy
lekkim uderzeniu oddają piłkę pustą, a przy mocniejszym czopy się
uginają i ich ścianki generują rotację (lub łapiąc piłkę z
różnych stron wygaszają ją).
Jest bardzo dużo rodzajów tych okładzin, każda o unikanych
własnościach, a połączone efekty wyżej opisanych parametrów to
wielki temat do dyskusji. Poza tym trzeba pamiętać, że zawodnicy też są
różni i jedni potrafią uzyskiwać tymi samymi okładzinami lepsze
efekty, niż inni. Obecność gąbki, lub jej brak też będzie odgrywać duże
znaczenie. Każdy zawodnik powinien wypróbować różne
kombinacje zanim dobierze tę właściwą dla siebie, a w przypadku
początkujących zalecane jest rozpoczęcie nauki gry czopami używając
łatwiejszych do kontroli okładzin typu all-round (np. tanie
Friendship 837 lub 755).
